در پستوی زمان

خیلی خیلی دلم هواتو کرده دوست دارم ببینمت. این بار نشد . در پستوی زمان...

نمی دونم چرا وقتی میام نظرات گذشتت رو میخونم گریه میکنم خیلی دوست دارم خدا چرا 

نه چرا از تو میپرسم تو به من هدیتو دادی اما من قدر ندونستم میگن شانس یه بار در خونه آدمو میزنه من باور نداشتم خدا چرا دلم خورد شده قلبم شکستست دوسش دارم اشتباه کردم ای کاش بازم هدیتو اندازه یه درد دل برام بفرستی کم آوردم بعضی میخندم در حالی که گریانم گاهی میگریم به تمام نخدیدنهای زندگیم گاهی شادم به خیالت گاهی حتی فراموش از خودم

در پستوی زمان...